Europe, Greece, Mainland

Στην πατρίδα των Κενταύρων, το Πήλιο

07/03/2016

Έρχονται δύο τριήμερα αυτό το μήνα!! Και τί καλύτερο από ένα ταξιδάκι!!! Από Ελλάδα έχω να σας προτείνω το Πήλιο, το οποίο και επισκέφτηκα με τον καλό μου το δεύτερο ΣΚ του Φλεβάρη!!

Σε αυτό το κομμάτι γης της Ελλάδας λέγεται πώς κατοικούσαν οι Κένταυροι, αυτά τα παράξενα μυθολογικά πλάσματα που ηταν από τη μέση και πάνω άνθρωποι και από τη μέση και κάτω είχαν σώμα αλόγου. Το Πήλιο διάλεξαν και οι Θεοί του Ολύμπου για τη θερινή τους κατοικία.

Από τις ομορφότερες περιοχές της χώρας μας, που συνδυάζει βουνό και θάλασσα, περίπου 4 ώρες από την Αθήνα, με χωριά γραφικά, τουριστικά αλλά και ανέγγιχτα από τον τουρισμό και μοναδικές διαδρομές μέσα στη φύση. Αυτό είναι το Πήλιο!! Εμείς το επισκεφτήκαμε για ένα ΠΣΚ και σας μεταφέρω τις εντυπώσεις μου!

Μείναμε στην Μακρινίτσα, αλλα κάναμε ένα μικρό tour στα χωριουδάκια!!

Ανακασιά: Στον οικισμό αυτό βρίσκεται το Μουσείο Θεόφιλου (οικία Κοντού), του λαϊκού ζωγράφου της νεοελληνικής τέχνης. Το επισκεφτήκαμε αλλά δεν επιτρεπόταν να βγάλουν φωτογραφίες στο εσωτερικό του.

Μακρινίτσα: Ονομάζεται το μπαλκόνι του Πηλίου γιατί έχει την καλύτερη θέα στον Παγασητικό κόλπο. Ένα από τα πιο τουριστικά χωριά, διατηρεί στο μέγιστο την ιδιαίτερη πηλιορείτικη αρχιτεκτονική.

Ζαγορά: Το μεγαλύτερο σε πληθυσμό χωριό, γνωστό για τα μήλα του (μήλα Ζαγοράς). Εδώ βρίσκεται το Σχολείο του Ρήγα Φεραίου και η Δημόσια Βιβλιοθήκη με περίπου 25000 τίτλους! Προσωπικά δεν με ενθουσίασε πολύ αυτό το χωριό. Ίσως γιατί στη διαδρομή από τη Μακρινίτσα μέχρι εκεί είχε πολλές στροφές!!!

Κισσός: Χωριουδάκι με πυκνή βλάστηση και την παλαιότερη εκκλησία του Πηλίου, τον Ιερό Ναό της Αγίας Μαρίνας. Εδώ δίδαξε και ο Ρήγας Φεραίος ως δάσκαλος για λίγο καιρό.

Τσαγκαράδα: Το πιο γνωστό χωριό με τον υπεραιωνόβιο πλάτανο στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής με την ομώνυμη εκκλησία. Πολύ γνωστό και για τη Νανοπούλειο Σχολή, που χτίστηκε το 1863 και το 1985 χαρακτηρίστηκε έργο τέχνης.

Μηλιές: Το σήμα-κατατεθέν της περιοχής είναι ο «Μουντζούρης», το τρενάκι του χωριού, που συνέδεε τις Μηλιές με το Βόλο. Προσελκύει χιλιάδες επισκέπτες καθώς κάνει τη διαδρομή Μηλιές-Άνω Λεχωνια Απρίλη-Οκτώβρη. Εδώ βρίσκεται και η Εκκλησία των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, από την οποία κηρύχθηκε το Μάιο του 1821 η επανάσταση στη Θεσσαλία υπό τον Άνθιμο Γαζή.

Πινακάτες: Διατηρητέος οικισμός από το 1980, νομίζω το πιο αυθεντικό χωριό του Πηλίου με πετρόκτιστα παλιά σπίτια. Στην ήσυχη πλατεία του Αγίου Δημητρίου καθίσαμε για ένα καφεδάκι. Και επειδή θέλαμε και γλυκό, δοκιμάσαμε κορμό σοκολάτας με σταφύλι….εκπληκτικό!!

Άνω Λεχώνια: Περάσαμε από το χωριό αυτό για να δούμε το τρενάκι του Πηλίου που είναι σταθμευμένο εκεί Φλεβάρη μήνα που πήγαμε.

Άλλη Μεριά: Άλλο ένα χωριουδάκι που έχει έργα του Θεόφιλου. Στον Φούρνο Βελέντζα ζωγράφισε εννέα τοιχογραφίες, οκτώ στο εσωτερικό του και μία στην κύρια όψη του κτηρίου, που διατηρούνται σε άριστη κατάσταση έως σήμερα. Επειδή ήταν κλειστός καταφέραμε να δούμε μόνο το εξωτερικό του! Παράλληλα, θέλω να μοιραστώ μαζί σας την ανατριχίλα που μου δημιουργήθηκε όταν μπήκαμε στο χωριό με την spooky πινακίδα »Καλωσήρθατε στην Άλλη Μεριά»!!!

Πορταριά: Το πρώτο προς την κορυφή του Πηλίου χωριό και ένα από τα πιο αγαπητά στους τουρίστες. Συνειδητοποίησα ότι έχω βγάλει λίγες φωτογραφίες στην Πορταριά, καθώς την επισκεφτήκαμε κυρίως βράδυ για φαγητό. Κάντε μια βόλτα στα γραφικά καλντερίμια και μην παραλείψετε να αγοράσετε χειροποίητα γλυκά κουταλιού ή ζυμαρικά από τον Γυναικείο Αγροτουριστικό Σύνδεσμο Πορταριάς.

Καφές και φαγητό

Για καφεδάκι κάτσαμε στην Μακρινίτσα, και για την ακρίβεια στο Art Cafe, έναν πολυχώρο τέχνης που μου συστήσανε. Ενθουσιάστηκα!! Ένα μικρό μαγαζάκι που αν έχει καλό καιρό κάθεσαι στα τραπεζάκια έξω και απολαμβάνεις τον καφέ ή το πότό σου με θέα τον Παγασητικό κόλπο.

Για το φαγητό μας επιλέξαμε το χωριό της Πορταριάς και δυο μαγαζάκια που μας συστήσανε!!
–τον »Κρίτσα»: Βρίσκεται στο ισόγειο του ομώνυμου ξενοδοχείου και σερβίρει κυρίως παραδοσιακά πιάτα. Εμείς γευτήκαμε πρόβειο κρέας κοκκινιστό με χωριάτικο ζυμαρικό και κουνέλι με σάλτσα μουστάρδας και μας άρεσαν πάρα πολύ. Στο τέλος μας έφεραν και γλυκό ψητό μήλο!! Ορίστε και τα ντοκουμέντα.

–την »Καμέλια»: Ένα μαγαζάκι με Πηλιορείτικη κουζίνα. Και πάλι μείναμε πολύ ευχαριστημένοι!! Δοκιμάσαμε μελιτζάνες σε πήλινο με τυριά, κεφτέδες με ντομάτα και πιπεριά, σαγανάκι και άλλα. Μου άρεσε και ο χώρος πάρα πολύ!!!